Fumà grisane    Anàmu pé ràne fűmàndu grisane, vita da fanti persi in da valle a satà su e préie e cuntàse de’ balle.    U tempu u vulàva cùmme e farfalle e mé muè a criàva: “Porta sű u stagnùn che sènsa ègua nu mange nisciùn!”    E turnàmu a ca cun pò dé fadiga cu’ u stagnùn cèn tűtti in riga.    Ma ghèimu anche due canne dritte pìne dé rane pé fàle fritte.    Andàmu a lèttu cuntenti: savù dé rana e l’űrtima grisana infià tra i dènti.   Fontona, dicembre 2022