Fumà grisane
   Anàmu pé ràne
fűmàndu grisane,
vita da fanti
persi in da valle
a satà su e préie
e cuntàse de’ balle.
   U tempu u vulàva
cùmme e farfalle
e mé muè a criàva:
“Porta sű u stagnùn
che sènsa ègua
nu mange nisciùn!
   E turnàmu a ca
cun pò dé fadiga
cu’ u stagnùn cèn
tűtti in riga.
   Ma ghèimu anche
due canne dritte
pìne dé rane
pé fàle fritte.
   Andàmu a lèttu cuntenti:
savù dé rana
e l’űrtima grisana
infià tra i dènti.
 
Fontona, dicembre 2022